Anonyme - Istorietta troiana
Perciò che sovente ne siamo in materia diremo la cagione per che Troia fue distrutta. In Grecia fue uno ricco uomo re, che era chiamato Pelleus, essappiate che elli fue il padre d'Accilles. Avenne, anzi che Accilles fosse nato, che questo Pelleus avea uno nepote maravilgliosamente prode e ardito e di grande sengnioria, del quale Pelleus avea invidia e paura, avengnia che elgli fosse suo nepote, temendo chesse elli vivesse chennol gli tolgliesse il reame. E in quel tempo vivea Ercule il forte. Il nepote di Pelleus, del quale noi parliamo, avea nome Giason, che molto era bello e pieno di vertù e avea più tempo che Ercule.
Gianson fue filgliuolo de[r]re Ieson, fratello derre Pelleus, onde Pelleus tenea li due reami, perciò che Enson era morto e perciò temea di Gianson. Ercules fue figliuolo di Giuppiter, uno grande giogante che per sua forza era chiamato loddio del Cielo. Giason ed Ercule si dilettavano molto insieme ed erano molto amici e compangni. E in quel tempo era innuna isola di Colcos uno ricco re, il quale avea una bella filgliuola, la quale avea nome Medea e non avea più erede. Il quale pensava di maritarla al più alto uomo e al più forte e al più prode che trovar si potesse. Sì fecie chella filgliuola studiò nell'arte di nigromantia e apresene tanto che più non se ne potea sapere. A quelli medesimi maestri che insegnato l'aveano fece fare di tutto suo oro ed avere e pietre preziose uno montone d'oro, il quale in latino è appellato velus aureum. Quello tosone d'oro fece mettere in una bella isoletta di mare, la quale era molto presso all' isola di Colcos.
E fece per arte di nigromantia che quello montone era guardato da tori, i quali gittavano per la bocca fuoco efflamma ; e serpenti e altri incantamenti erano alla guardia, sicché nullo si potea di quello montone apressare, che incontanente non fosse morto. E quando gl'incantamenti furono tutti fatti e formati, irre di Colcos fece assapere che qualunque potesse quello montone per forza conquistare, elli gli darebbe la figliuola sua e mezzo il suo reame. Molti nobili cavalieri di diverse contrade vi periro ; e certo nullo passava in quella isola che vivo ne tornasse. Quella maravilglia fue detta e saputa per tutta Grecia. A queste novelle si pensò irre Pelleus che s'elli potesse tanto fare che Giason suo nepote volesse andare in quella isola per lo tosone conquistare, che mai non tornerebbe, e in tal maniera si disferebbe di lui, e propuose di conducerlo acciò. Allora ordinò di tenere nella sua milgliore cittade una grande corte e fece lungamente festa con tutti li suoi baroni e larghi doni vi fece e grande spese e al dipartire della corte sì parlò innudienzia di tutti a Giason e disse :
« Io tengno la terra cheffue di Eson tuo padre, la quale dee essere tua per ereditaggio, la quale presto sono di rèndellati, però che omai se' in etade. E perciò chennullo sia il quale dica chettu non sia dengno di terra tenere, settu volessi andare acconquistare lo montone dell'oro nell' isola di Colcos, io ti donerò assai avere, arme e compangnia e alla tua tornata t' accrescierei il tuo ereditaggio. Conciò sia cosa che io sono sicuro chettu il conquisterai e di ciò ti crescerà grande pregio e lode. E non ti spaventare di ciò che molti vi sieno periti e di ciò chefforte cosa è affare, peroe che se questa fosse cosa la quale catuno oppiue potessero fare, già damme non avresti consilglio d'andarvi e di ciò pregio non si aquisterebbe. Ma perciò che grande onore e pregio ne verrà atte e attutti quelli del tuo lignaggio, perciò ti priego chettu vi vadi ». Acciò rispuose Giason e disse : « Segnor mio, di ciò che voi mi dite io vi rendo grazie e merciè, sì della promessa essì del consilglio. Essappiate chennel vostro rengno io non giacerò più di dodici die anzi ch'io muova per conquistare lo tosone o io vi morrò. Esse in questa corte à alcuno valoroso giovane cheffare mi voglia compangnia, io il ne richeggio e prego ».
Acciò si proferse Ercules e Meleagier e più altri giovani cavalieri e donzelli. Incontanente i[r]re Pelleus fecie loro apparecchiare tutto lo suo tesoro ed armi. E dipartita la corte, Giason fece apparecchiare una bella nave e fornilla di ciò che attale compangnia si comvenia. Molti sono che dicono che Giason fue il primo uomo che entrò innalto mare...
Tanto navicaro li Greci che elli arrivano all'isola di Colcos. E quando irre di quella isola seppe la venuta de' Greci, sì andò loro allo incontro con bella compangnia e con grande onore e seco menò Medea sua fllgliuola e menolli nel suo albergo. Irre domandò quale era quelli chello tosone era venuto a conquistare, elgli Greci gli mostrano Giason. E[r]re guardando e imaginando sua forma e sua bieltà, silli disse : « Giason, mio caro amico, grande dammaggio e peccato sarebbe sella tua giovanezza perisse di quella morte cheppiù altri anno sostenuta ; però vi priego in lealtade e fede chesse tue vuoli del mio avere, chettu ne tolghi di ciò che mestiere ti sia e quando sarai soggiornato erriposato al tuo piacere, sì potrete tornare agli aIberghi vostri ». Queste parole gli disse i[r]re più volte nella presenzia di tutti li Greci. Acciò rispuose Giason ch'elli nol pregasse di suo disinore, che poi che elli avea l'opera intrapresa, egli la menerebbe affine, quale chella fine fosse. A queste parole era presente la figl[i]uola derre, cheffisamente rimirava la bellezza di Giason.
E riguardandogli, siggli entrò si maravigliosamente nel cuore, che al postutto s'innamorò di lui. E pensavasi che grande danno sarebbe se elli perisse per si fatta disaventura. Sì disse che ella vi metterebbe consiglio, che che le ne potesse avenire. Quello die fue tutto innallegrezza e sollazzo, e quando fue tenpo d'andare addormire, furono messi in ricche camere e onorevolmente addormire in bellissimi letti. E intanto Medea si prese guardia in quale camera e letto dovea Giason dormire. Eppoi che tutti furono alletto, allora chella donzella pensò chettutti dormissero, si usci celatamente della camera e venne al letto di Grason e poi li disse il suo nome, ecchi ella era, ecche grande pietà le prendea di lui. Esse elli le volesse promettere e tenere lealtà, ella gli aiuterebbe a diliverarlo del pericolo ove egli era entrato e tanto farebbe chelgli aquisterebbe lo tosone. Giason le rispuose e promisse tanto che Medea gli diede unguenti, erbe, pietre preziose, incantamenti, sorti e brievi e diverse gienerazione di cose, per li quali li tori e gl'incantamenti, che a guardia del tosone erano, si potessero distruggiere e confondere, e insengnogli come egli ne lavorerebbe. Ed egli le promise di menàllane in sua terra e sposerebela e quella notte fece della detta Medea tutto suo piacere e guardò bene e ritenne ciò che detto e dato gli avea. La donzella si dipartì la mattina quetamente dallato a Giason, ed Ercules e gli altri Greci si levarono. Giason domandò l'arme e armato entrò tutto solo innuna navicella per andare nell'isoletta ove era lo tosone per far suo podere di conquistarlo. Assai il pregarono quelli dell'isola di Colcos e tutti li baroni del rimanere. Acciò Giason non intese, massolo nell'isoletta passò. Tanto fece Giason con sue erbe essorti e con l'armi, chelli tori domò e ongni incantamento vinse e con lo tosone tornò all'isola di Colcos. Di ciò si maravilgliò molto il re ella gente tutta, e ben si pensò il re che avea dato alcuno aiuto la filgliuola. Ma di ciò non fece alcuno senbiante e pensossi d'assalire li Greci di nocte e di torre loro lo tosone. Ma quando irre credette chelli Greci andassero addormire, ed egli si partirono e portarne lo tosone e menarne Medea figliuola del re, ecco molta allegrezza ritornaro illoro terra. Molto fecie il re Pelleus grande festa al nepote e rendelgli tutta la terra che allui s'aparteneva.
Guido delle Colonne, Historia destructionis Troiae, I , passim
[Incipit liber primus de Peleo rege Thesalie inducente Iasonem vt se conferat ad aureum uellus habendum.]
In regno Thesalie, de predicte scilicet prouinciis Romanie cuius incole Mirmidones dicti sunt, quod nos hodie uulgari denominatione Salonicium appellamus, regnabat tunc temporis rex quidam iustus et nobilis nomine Pelleus cum eius consorte Thetide nuncupata... Hunc autem regem Pelleum describit ystoria habuisse quendam fratrem Hesonem nomine, sibi ex utroque parente coniunctum et eius in etate maiorem. Qui dura longeue etatis senio grauaretur, seipsum vix regere poterat. Et ideo regni Thesalie gubernaculis multo minus longa sibi sene(c)tute confracto renunciauit et cessit moderamina regni Pelleo fratri suo. Post cuius Pellei regimen Heson legitur per tempora longa uixisse, ita ut, eo multa sene(c)tute defecto, eius occuli caligarent et eius corporeus uigor pre nimia tabesceret senectute. Quem dixit idem Ouidius in eodem libro Methamorphoseos postmodum in iuuentutis flores et iuueniles potentias renouatum, ita quod de senili umbra factus est anniculus medicabili cura et artifiosa uirtute Medee, de qua Medea infra proxime habendus est sermo. Ex hoc igitur Hesone supererat quidam natus, Iason nomine, vir fortis et strenuus et iuuenis, nimium speciosus, modestus, largus, affabilis, tractabilis, pius, et omni morum uenustate corruscus. Hunc Thesalie primates et nobiles, hunc plebei tenere dilectionis affectu pro suarum uirtutum excellentia sunt amplexi, non minus quam regem Pelleum uenerantes eundem. Erat et idem Iason non minus obediens regi patruo quam esset patri si regeret, nec erat molestus illi sed omni subiectione deuotus, licet Pelleus sceptro Thesalie potiretur. Eadem igitur relatione non sibi rex Pelleus respondebat, quod licet signis extrinsecis eum sibi carum esse monstraret, ardebat tamen et fluctuabat intrinsecus ne in uirtute sua et in tanta affectione suorum quam sui erga ipsum habebant Iason eum Thesalie regni dominio spoliaret. Longe igitur in mente secum seruauit ardorem, quem sagaci studio tegere ne actu aliquo publicatus euagari posset extrinsecus diu per fatigabilem tollerantiam est conatus. Quare disquisiuit in corde suo uiarum ymaginata proposita quibus posset Iasonem perdere absque sui sugillatione pudoris fama auribus plurimorum intonuit quod in quadam insula dicta Colcos ultra regni Troyani confinia uersus orientalem plagam quidam aries habebatur, cuius vellus erat aureum, ut fame preconium perhibebat. In hac igitur insula regnare dicebatur rex quidam Oetes nomine, vir potens et diues sed etate prouectus. Hunc aurei ueleris arietem describit ystoria custoditum fuisse mirabili cura et studio dei Martis, cum in eius custodia deputati fuissent quidam boues urentes flammas ex ore uomentes. Si quis igitur hunc aurei uelleris arietem optaret habere, cum hiis bobus necesse habebat finire certamen et si eorum uictoria potiretur, opportebat eum boues ipsos deuictos iugo subicere et eos compellere aratro terram uertere in qua erant. Item, deuictis bobus ipsis et arare coactis, iterum necesse habebat in quen-dam draconem squamis orridum et flammas igneas exalantem irruere, ipsumque, bello cum ipso commisso, perimere et, eo perempto, dentes a faucibus eius euellere et euulsos serere in predictam terram a bobus aratam. Ex huius agri semine seges mirabilis pullulabat. Nam ex satis dentibus statim quidam armati milites nascebantur, fraternum bellum inter se illico committentes, qui se per mutua vulnera perimebant. Per hec ergo periculosa discrimina et non per alios tramites poterat predictum aureum velus haberi ac omnibus uolentibus predicta subire certamina rex Oetes faciebat liberum aditum exhiberi. Quamquam enim sic de aurei uelleris ariete dictaret ystoria, asserentes tamen uera de eo aliter sunt testati. Dixerunt enim regem Oetem cumulum thesauri magni possedisse et possessum custodie traditum memorate per incantationum tamen figmenta et artes mathematicas constitutas. Huius enim thesauri cumulum per mundanam ingluuiem et auaricie cupiditatem, que omnium malorum est mater, multi strenui sibi querere uoluerunt, sed, impugnantibus incantationum noxiis, non thesauri compendia sed finalis sibi necis dispendia quesierunt.
Vt igitur de aureo uellere fama peruenit ad regem Pelleum tanto discrimine quesituro, statim curiosum ad illud erexit animum, diligenter attendens quod tutiori uia et sine pudoris labe sui non posset tradere Iasonem facilius ad perdendum. Assumpsit ergo propositum qualiter Iasonem ortaretur ut in sue uirtutis strenuitate iuueniliter confidentem ad aurei uelleris questum uoluntarie se conferret. Decreuit ergo in celebriori ciuitate Thesalie solempnem curiam celebrare, in qua, multitudine baronum et militum non modica confluente, curia ipsa triduo perdurauit. Tertia die rex Pelleus uocatum ad se Iasonem in presencia dictorum nobilium sic alloquutus est dicens : « Satis quidem glorior, care nepos, de dominio regni Thesalie tam excelsi sed multo potius reputo me gloriosum de tanti strenuitate et habilitate nepotis, cum tue uirtutis excellentiam uicine prouincie ipsius facti testificatione cognoscant et ea fama ueriloqua relacione continua predicet in remotis. Es enim Thesalonicensis regni et mei potius honor et gloria, cum te saluo regnum Thesalie timeatur ab omnibus et te uigente nullus audeat inimicus. Porro uirtutis tue gloria in sublimi me poneret, si aureum uellus quod Oetis regis potentia tenet inclusum te potente in regni mei claustra posset adduci, quod per te non ambigo satis de facili fieri posse, si laboris animum animosus assumeres et orationis mee precepta nono obduceres exequenda. Que si perficienda decreueris, tibi singula ad predicta peragenda necessaria ipsius viatici parabuntur in apparatu maximo et comitiua multorum quos de regni melioribus duxeris eligendos. Acquiesce ergo uerbis meis et horum mandatorum meorum operarium te exhibeas gloriosum, ut in conspectu meo de cetero maioris dilectionis appareas et de tue strenuitatis fama leteris in maiores apices sublimari. Nec erit expers a magne tue utilitatis compendio efficax labor tuus. Nam ueris pollicitationibus et non fictis te certum efficio quod me defici-ente te futurum heredem in regno Thesalie statuam et me uiuente non minus me ipsius regni dominio potieris ».
Intellectis igitur a Iasone singulis que in tantorum presencia circumstantium rex Pelleus protulit, gaudio exillaratus est multo, non attendens insidiosas regis austutias et eius dolositatis latebras non aduertens, ratus que dixerat de pure regis consciencie cellulla processisse potius in sui honoris incrementa sublimia quam in sue detrimenta persone. Confisus ergo de sue strenui-tatis audacia nec reputans impossibile sibi esse quod regis fallax auiditas exposcebat, regis mandatis se pronum gratanter exhibuit et se infallibiliter inpleturum exposita cum omni deuocione promisit. Letificatus igitur Pelleus ad grata sui responsa nepotis indicte curie finem imposuit, appetens exequi uota sua post promissa predicta, quibus fortunam alludere iam presensit. Considerans ergo quod Colcos insula mari circumdata adiri non poterat nisi cum nauigalibus aptis ad maris discrimina substinenda, iussit ad se uocari de regno Thesalie quendam fabrum, Argum nomine, lignorum artificii multa discretione uigentem. Qui ad regis iussum mire magnitudinis quandam nauim in multa congerie lignorum extruxit, que de sui actoris nomine proprio uocata est Argon. Hanc quidam asserere uoluerunt primam fuisse nauim que primo uelis institutis adire loca remota presumpsit, et ideo quamlibet nauim magnam que transmeare maria uelis dicitur eleuatis Argon gramatici vocauerunt.
Parata igitur naui predicta et immissis in eam singulis habundanter que causa nauigationis exposcit, multi nobiles de Thesalia, multa strenuitate conspicui, cum eodem Iasone ingrediuntur in ipsam... Obtenta ergo a rege Pelleo Iason nauigandi licentia noua sulcat maria cum Hercule et suis complicibus. Nauis noua, cuius uela dum secundus uentus inbuit et eius inflat afflatus, loca Thesalie cognita deserit ualde cito et ad incognita maris loca citius dissilit uelocissimo curso suo. Multis itaque diebus ac noctibus nauigantibus illis sub ductu Thesalici Philotetis, ...aura secunda perflante, tandiu recto remige nauigauit donec ad horas Frigias, regni Troyani uidelicet pertinencias, noua nauis applicuit, in portum scilicet qui tunc dicebatur ab incolis Simeonta.
II, passim.
Et sulcantes maria, uentis afflantibus prosperis, non post multos dies in Colcos insulam salui perueniunt et desideratum feliciter portum intrant.
In insula igitur Colcos erat tunc temporis quedam ciuitas, Iaconites nomine, caput regni pro sua magnitudine constituta, vrbs ualde pulcra, muris et turribus circumdata, fabricatis multis insignita palatiis, plena populo copioso, et insignis multorum nobilium incolatu. In hac igitur urbe degebat regaliter rex Oetes in multorum comitiua suorum, cum non longe a ciuitate ipsa nemora multa uirescerent apta quidem uenationibus ob multarum ferarum copiam iugis uescentium nemorosis. In cuius urbis ambitu longa patebat distensa planities frigidariis et uiridariis illustrata, dum aquarum fontes in ea innumerabiles scaturirent et quam plures fluuii continuis fluctibus prolabentes riuulis eandem planitiem irrigarent. Quare multarum uenatricium auium copia uigebat in illa, multarum uolucrum cantilene incessanter ibidem dulci modulamine personabant.
Ad hanc igitur ciuitatem Iason et Hercules cum eorum comitibus regaliter et decenter induti tramite recto se conferunt. Qui dum per plateas ciuitatis ipsius dyametro longo patentes moderatos gressus laudabili compositione maturant, miratur vulgus in eis illucescere tot regios apparatus, tam speciosam inflorescere iuuentutem, sic modestos in eorum incessibus et in apparentia tot moribus prepollere. Sitienti ergo animo disquirit uulgus qui sint, unde sint, et que causa sit aduentus ipsorum. Sciscitantibus ergo illis nullus est qui causam eorum aduentus aperiat donec portas palatii regii attingunt. Rex autem Oetes, innate sibi nobilitatis gratie non oblitus, statim sibi ex quo Grecorum aduentus innotuit, solio consurgens a regio, Grecis o(b)uiam in multorum comitiua suorum exiuit. Quos fronte illari et facie leta recipiens fouet am-plexibus, signis salutationis exillarat, et in dulcium uerborum primitiis placidas amicitias illis spondet. Qui postmodum per gradus marmoreos loca sublimia conscenderunt, palatii intrant cameras, picturis variis illustratas et appositi auri mirifico fulgore micantes. Postquam uero eis est sedendi concessa facultas, Iason, multa animositate repletus, in modesta pronuntiatione uerborum aduentus sui causam Oeti regi exprimit, et aurei uelleris ordinata discrimina secundum statuta legis imposite humiliter temptare deposcit. Eius autem rex benigne petitis obtemperans se impleturum uota Iasonis non negauit.
Paratis igitur in multa rerum ubertate cibariis, sternuntur mense, superappositis ciphys aureis multis in illis. Et imminente commoditate uescendi, rex, cupiens omnem sui nobilitatis gratiam Grecis ostendere, pro quadam filia sua mittit ut ueniat iocunda celebratura conuiuium cum nouis hospitibus, quos ipse rex cum multa iocunditate recepit. Erat enim Oetis regis filia, Medea nomine, virgo nimium speciosa, patri vnica et sola futura heres in regno. Que quamquam jam ad annos nubiles peruenisset et facta iam thori matura, a puerilibus tamen annis se totam exhibuit liberalium artium studiose doctrinis, sic totum cordis auiditate scientie inbibens Elycona ut nullus uel nulla ea doctior posset illis temporibus reperiri. Set eius margarite scientia ex qua potius prepollebat erat illa ars mathematica, que per uires et modos exorcizationum nigromanticos lucem uertebat in tenebras, subito uentos inducebat et pluuias, corruscationes et grandines, et timidos terremotus. Fluuiorum autem decursus per decliuia loca labentes ad superiores partes influere et redundare cogebat. (H)yemali etiam impugnatione frondibus arbores spoliatas compellebat in ipsa turbinis tempestate florescere, iuuenes faciendo senescere et senes ad iuuentutis gloriam prouocando. Hanc credere uoluit antiqua gentilitas luminaria magna, scilicet solem et lunam, sepius coegisse contra naturalium ordinem eclipsari...
Medea autem, audito patris precepto, quamquam esset virgo nimium speciosa, conata est, ut mulierum est moris, speciem addere speciei per speciosa uidelicet ornamenta. Quare compta pretiosis ornatibus et regio apparatu, decora cuncto gradu, non obmissa familiaritate, ad discumbentium mensas accessit. Quam sedere Iason. iuxta Iasonem illico iussit pater... Existente igitur Medea inter patrem et Iasonem, licet multo esset rubore perfusa, tamen temperare non potuit suorum acies oculorum quin, cum poterat, eorum intuitum uersus Iasonem dulcibus aspectibus retorqueret, sic eius faciem et circumstantias faciei, flauos crines, corpus, et membra corporis intentis ymaginationibus contemplando quod repente in concupiscentia eius exarsit et feruentis amoris in animo cecum concepit ardorem. Non illi est cura ciborum uesci dulcedine nec gustare pocula melliflue potionis. Est enim sibi tunc cibus et potus Iasonis dulcis aspectus, quem totum clausum gestat in corde et in cuius amore libidinis repletus est stomachus saturatus. Cum igitur inspiciebatur ab aliis qui intuebantur eam ciborum gustibus sic cessasse, attribuebant eidem non amoris causa hoc in ipsa procedere sed sola forte ratione ruboris. Medea ergo tanti feruoris exasperata cupidine conceptum crimen satis conatur obtegere ut non solum ab hiis a quibus inspicitur percipi forte posset, sed etiam a seipsa probabilis excusationis argumenta producit quibus illud quod esse posset nefas in virgine excusabile conuertat in fas. Inde est quod tenui sono suos eburneos infra dentes collidit hec uerba : « O utinam iste barbarus tam speciosus tam nobilis michi maritali copula iungeretur », ut sibi ipsa daret intelligi inculpabili affectione illud appetere quod culpa et crimine non carebat. Omnium enim mulierum semper est moris vt cum inho-nesto desiderio virum aliquem appetunt, sub alicuius honestatis uelamine suas excusationes intendant.
Conuiuii igitur fine facto, Medea de sui patris licentia camerarum suarum intrat archana, et Iason et Hercules quadam eius palatii recipiuntur in camera iussu regis. Medea autem in sui secreto cubiculo sola persistens, ex concepti amoris flama uexata, anxietate multa torquetur et multis fatigata suspiriis satis solicite cogitat in seipsa qualiter sui ardoris flammis posset occurrere per satisfactionem proprie voluptatis. Set virginei pudoris pusillanimitate deuicta cedit audacie, cum in ea pugnet amor et pudor. Instat amor ut audeat sed per ignominiam pudor uetat. Et sic duplici uexata conflictu sui laboris dispendia per totam (h)ebdomadam sub taciturnitate defleuit.
Factumque est autem quod a fortuna, miseriis que finem accelerat, ex seipsa processit pro Medee uotis illud acceptum quod Medea quadam die, circa eius diei medium, dum rex Oetes in secretariorum comitiua suorum cum Iasone et Hercule de multis multa. sua conferret in aula, pro Medea filia sua misit ut ueniret ad illum. Qua in apparatu regio veniente in sui ueneratione ruboris iuxta patrem ipso iubente consedit. Cui pater blando sermone licentiam explicauit ut cum Iasone et Hercule more uirgineo uerba solatiosa conferret. Que pudibunda quodammodo patris surgens a latere iuxta lasonem sibi sedere elegit. Iason ut uidit Medeam iuxta se consedisse, factus est illaris et, modico relicto spatio sessionis, secedens parum ab Hercule, magis Medee lateri fit pro-pinquus. Rex autem Oetes et astantes ceteri multe confabulationis amenitate diem eludunt, et Hercules cum astantibus coram eo multa sermocinatione de pluribus conferrebat. Sicque inter Iasonem et Medeam nullum medium erat cuius posset obice, si uicissim adloquendum erat, aliquid impediri. Medea igitur, quasi in solitudinis habilitate alloquendi Iasonem apta commoditate captata, uidens ceteros inter se circa alia colloquia diuersa uacare, timorosi pudoris sarcina honeste deposita, in primis uerborum congressibus sic est Iasonem alloquta : « Amice Iason, non reputet tua nobilitas inhonestum nec uicio feminee dissolu-cionis ascribat si forte tecum uelut ignota conferre presumo et me inhonesta intentione uerborum affecto ad tui notitiam prouocare. Dignum est equidem ut extraneo nobili et negotioso salutis consilium tribuatur a nobili. Nam prodesse nobilis nobili ex quadam mutua urbanitate tenetur. Scio enim te nobilem et ductum audacia iuue-nili : regnum istud pro obtinendo aureo uellere petiisti, pro cuius questu scias te discrimini manifesto submittere et infallibilis mortis periculo subicere uitam tuam. Ergo tue nobilitati et iuuenili calori compatior et tibi desidero salutis consilium et auxilium utile ministrare propter quod illesus a tantis periculis eruaris et ad optatos tue patrie lares incolumis ualeas grata sospitate redire. Et hec tibi de leui profutura cognoscas si perceptibili corde meos monitus amplecteris et efficaci studio duxeris exequendos ». In prono sibi uultu et plicatis brachiis Iason ad offerentis uerba sic humili voce respondi t: « Ha nobilissima domina, vobis deuotissimo corde meo humiles grates fundo que laboribus meis compati nobili exposi-tione mo(n)stratis. Cuius rei causa beneplacitis uestris me totum expono, cum multo magis sint munera gratiosa que nec petita nec precedentibus beneficiorum meritis tribuuntur ». Cui Medea : « Amice Iason, nosti quanta sunt in aureo uellere querendo constituta discrimina an forte fama, ueritatis ignara, tibi causam ipsorum ueram non prodidit in aperto? Sane eius facultas obtentus uix aut nullo modo mortali cadit in homine, cum diuina sit eius custodia et non sit in homine plus posse quam potest uirtus inexpugnanda deorum. Quis enim illesus euasit a bobus flamas eruct[u]antibus igneas quem fortune casus aduersus ipsos irruere stimulo presumptionis induxit, cum aduersus illos insultans subito conuertatur in cinerem et exustus fumosa pereat in fauilla? Quod si tam leui animo attemptare iuueniliter presumpsisti, magna fatuitate dedu-ceris, cum pretium tante rei mors sola consistat. Abstrahe ergo, Iason, si petis agere sapienter, a tam infausto limine pedem tuum et ne accedas ad letifera limina, que tue sunt uite lumina finaliter ablatura ». Iason autem uelut impatiens ad Medee uerba, com-motus ne plura hiis similia uerba diffundat, eius sermonem intersecat et, eius serie interrupta, sic intulit: « Ha nobilissima domina, numquid uestrorum terrore sermonum exanimare me creditis ut duris incussionibus stupefactus ab incepto desistam? Numquid, si fieret, uti posset aliqua gloria uita mea? Sane uiuus uiuaci uituperio tabescerem inter gentes et omnis exutus honoris laude perpetui dedecoris uilescerem ubertate. Est ergo propositi mei certum morti me tradere, si mors est pretium tante rei. Nam prudentis viri proprium esse debet, ex quo alicuius cepti propositum publicauit in actu, preponere necem vite priusquam a cepto ignominiose desistat ». Cui Medea : « Est ergo, Iason, illa tui propositi certitudo ut mortem affectes preponere uite tue in tam vicini discriminis interitu manifesto. Reuera tue fatuitati compatior et erga te presumentem nimium indiscrete commoueor uisceribus pietatis. Quare propono, tibi compatiendo benigne, tue salutis antidotum reuerentie preponere patris mei et meo pudori non parcere nec saluti. Sed huius ita demum a me beneficii gratiam consequeris, si monitis meis pure spondes et in exequendis que dixero fallaciis non utaris ». Ad hec Iason : « Nobilissima domina, quecumque decreueritis me facturum infallibiliter adimplere uobis spondeo deosque contestor ». Cui Medea : « Si me tibi copulaueris in uxorem, si me ab hoc paterno regno, Iason, abduxeris in tuam patriam delaturus, si me fidelis non deseres quoad uiuam, pro certo faciam et tractabo quod aurei uelleris obtentu finaliter tuum uotum implebis, totis imminentibus malis periculis anullatis. Sum enim inter mortales alias sola que possum uirtutes Martis eludere et eius potentialiter institutis per contrariam artis potentiam obuiare ». Ad que Iason : « O quam magna et inextimabilia reuera sunt illa que michi, nobilis uirgo, promittis daturam michi te, uidelicet que inter alias preciosas sponsas electe pulcritudinis prerogatiua refulges uelut rosa punicea, que ueris temporibus flores ceteros quos in aruis campestribus sponte natura produxit suorum titulorum insigniis antecellit ! Et me liberare preterea a tantorum malorum noxiis, aureo ariete quesito ! Scio tamen me iustum esse non posse pretium tante rei. Et qui dona tam cara grata offerente fortuna renueret merito dici posset summa fatuitatis insania penitus agitari. Quare, nobilissima mulierum, et me in uirum vobis humiliter et deuotum sponsum expono et me facturum singula que uestra discernet electio pura et intemerata fide promitto ». Medea uero talis oblationis exilarata sermonibus, sic ad offerentis uerba respondit iterato : « Amice Iason, de tuis pollicitationibus certam effici et omnino securam non uano corde desidero et ut in hiis mentem meam tutioris assecurationis facias firmiorem, peto per te quecumque dixisti tuo sacramento firmari. Sed cum ad presens se nobis locus habilis non presentet, differendum hoc puto dum operiatur terra noctis caligine, que ad committendum oculta se prebet desiderantibus habilem et a scientia hominum multos excusat. Et ea igitur nobis commoda se prebente, per mei secretarii nuntium requisitus ad meam cameram tutus accedes, in qua securam me facies de premissis per sacramenta deorum. Nam et me assecuratam hoc modo habere deinceps poteris sicut tuam et ibi de tuorum factorum processibus et ipsorum executione finali per me plenius instrueris ». Cui Iason statim huius compendia breuiloquio sic conclusit : « Nobilissima domina, sicut dicitis fiat uobis et michi ». Ambobus ergo cedentibus pluralitati sermonum, Medea, ab Hercule petita licentia, rege patre etiam salutato, multis asociata comitibus in propriam cameram se reduxit.
III, passim.
Iam diei medium sol post terga reliquerat et suorum flexis habenis equorum ad partes iam uergebat occasus cum Medea sola persistens que dixerat Iasoni et que responsa fuerunt per eum multa intra se cogitatione reuoluit. Et dum condicta inter se diligenter examinat, dilatato gaudio sed mixto desiderio inualente gaudium eius obducitur, dum inuidenda noctis hora per multam cupiditatem suescit. Quare utpote feruoris impatiens dum desiderio fluctuat anheloso, intentis metitur aspectibus cursum solis. Tanta enim auiditate torquetur in solis occasum quod illud diei residuum quod erat medium inter lucem et tenebras sibi pro certissimo uisum fuit tractum duorum habuisse dierum. Sed demum uergente ad uesperas, sub emisperio factus occiduus certas noctis induxit tenebras, dum inter aspectus humanos et ipsum solem se interposuit umbra terre. Insurgente ergo illius noctis crepusculo, multa uarietate subuertitur fluctuans animus in Medea, qui, iam erectus ad notandum singulos gradus solis donec occideret solicitudine grauiori notat et appetit lapsus noctis et sic per consequens ortum lune, cum nocte illa circa primi so(m)pni horam eleuatura esset ab ortu, et sic, eius noctis ab existentibus in palatio consumata uigilia, dormitionis singuli quietem appeterent, per quam complendi sui uoti desiderata libertas plena pateret eidem. Set O quam desideranti animo nichil satis festinatur! Quantis enim torquetur cruciatibus anxiis tunc Medea cum sentit patris famulos in palatio longa uigilia noctem eludere et inuigilantibus signa cadentia sompnos nullatenus suadere ! Longe igitur expectationis uelut impatiens nunc huc nunc illuc fertur per cameram inquieta ; nunc ad eius se dirigit [h]ostium exploratura si forte uigilantes ineant de dormitione tractatum, nunc conuersas ualuas aperit fenestrarum inspectura per illas quantus effluxerit de nocte ea decursus. Sed tamdiu talibus uexatur angustiis donec gallorum cantus, dormitionis preco, undique inualescit, ad quorum monitus vigilantes instantem quietem appetunt dormiendi. Recubante igitur uniuersa familia regis et sub noctis tacito circumquaque diffuso silentio, Medea, exillarata non modicum, quandam anum sibi domesticam et nimis astutam ad Iasonem caute mittit. Quam ut presentit Iason, subito surgit a thalamo et, anu comite, lentis incessibus per obscura palatii gradiens Medee peruenit ad aulam. In cuius introitu astante Medea, Iason affectuosis uerbis salutis pandit oraculum in ingressu. At illi simili responso reddito per Medeam, gratabundus ualuas intrauit.
Confestim igitur secessit anus, Iasone et Medea solis in camera derelictis et firmatis aule ianuis per Medeam, iuxta stratum mirabili apparatu triclinium Iason, Medea dictante, consedit. Apertis igitur thesauris suis, quandam ymaginem auream consecratam in nomine summi Iouis, ut gentilium erat moris, Medea eduxit ab illis et ea ostensa Iasoni in multo lumine ardentium cereorum, quibus tota camera fulgore maximo perlucebat, hiis uerbis illum allocuta est dicens : « Peto a te, Iason, super hanc ymaginem summi Iouis sacramentum a te michi fidele prestari ut, cum me totam tue volu(n )tatis exponam arbitrio et impletura sum omnia que tibi promisi, intemerate fidei puritate te michi perpetuo seruaturum puro corde iurabis, diuini et humani iuris ab hac hora me in tuam consortem accipies, et nullo tempore uite tue me deserere aliqua machinacione presumes ». Ad quod Iason, deuoto uultu se offerens et ymagine corporaliter manu tacta, Medee seruare singula et adimplere predicta iurauit..
Quid ultra ? Recepto Medea a Iasone periurabili iuramento, ambo ingrediuntur in thalamum, incredibili uenustate decorum, reiectisque uestibus et existentibus ambobus nudis, virginitatis. claustra Iason aperuit in Medea. Sicque tota nocte illa consumpta in iocundis solatiis uoluptatis, Medea licet sui uoti satisfactionem impleuerit per uiriles amplexus et optatos actus uenereos a Iasone, propterea non euanuit scintilla cupidinis in eadem ; immo per expertos actos postea grauiora concepit incendia quam per facinus ante commissum. Hic est ille gustus tanta seducens amenitate miseros amatores, qui cum ab eis plus recipitur magis appetitur, quem adire non potest stomachus saturatus, cum cordis auiditas et cupiditas uoluptatis continuum in eo, dum eius feruet dulcis anxietas, nutriat appetitum. Iam illius noctis aurore uicine sidus illuxerat matutinum cum Medeam hiis uerbis alloqutus est Iason : « Hora est, dulcis domina, nos a lecto debere consurgere ne forte repente nos intercipiat lux diei. Sed ignoro, karissima, si de meo negotio disposuisti aliquid me facturum. Si per te igitur est aliquid ordinatum, rogo deuote ut tui secreti consilii michi seras aperias ut per te instructus hoc exequar. Nam in educenda te ab hac insula in qua es et deducenda te in meam patriam in qua possum omnis est celeritas michi mora ». Cui Medea sic dixit : « Amice, carior michi me, super tuo negotio, quod meum proprium factum est, plenum iam sumpsi consilium electionis fornace recoctum et agnitum in meipsa. Hoc ergo surgamus a thalamo ut michi et tibi copia sit habilior exercendi super hec omnia que tibi uisa sunt expedire ». Surgentibus ipsis a thoro et uestibus in multa celeritate resumptis, Medea, suorum apertis scriniis thesaurorum, multa ab illis excepit, que Iasoni hoc ordine tradidit obseruanda. Inprimis tradidit ei ymaginem argenteam quandam, quam dixit esse per incantationum nodos multique artificii uirtute constructam, que aduersus incantationes iam factas est ualde potissima, cassans uidelicet que facta iam sunt et eorum nociua expulsione finali repellens. De hac igitur Iasonem sic instruxit ut eam caute supra se deferat. Nam aduersus incantationes quaslibet preualere se sciet, nociuarum incantationum uiribus annullatis. Secundo sibi tradidit cuiusdam unguenti odoriferi medicamen, quo ipsum linire suasit, asserens in eo uirtutem inesse ut aduersus flamas ualde preualeat, extinguat incendia, et omne quod habet potentiam comburrendi in cassa fumositate resoluat. Deinde quendam annullum sibi dedit, in quo talis uirtutis lapis erat inclusus ut, quecumque uenena corriperet, eorum nocumenta repelleret et, quem ueneni rabies infusa forsan inficeret, uelut ab aquis infusum innocuum sua uirtute saluaret. Erat et in eodem lapide alia uirtus intensa ut, siquis hunc lapidem clausum gereret in pugillo ita quod lapis ipse gerentis carni inhereret, inuisibilis statim fieret ita quod, dum ipse gestaret in pugno eius, nemini pateret copia uisionis. Hunc lapidem sa-pientes achatem appellant, in insula Sicilie primo repertum. Et hunc Heneam scripsit Virgilius gestauisse cum primumt inuisibiliter Cartaginis peruenit ad [h]oras, de quo sic dixit: Graditur fido comitatus Achate.
Subsequenter sibi quoddam scriptum exhibuit litterature legibilis et notissimi etiam intellectus, de quo Medea Iasonem satis diligenter amonuit vt quam primum ad uellus aureum perueniret, impedimentis preambulis annullatis, non repente in ipsum irrueret sed supplex diis in oratione perfusus saltem ter legeret scriptum illud ut, ea lettura instar sacrificii uelut habente, placatos deos per eam mereretur habere. Postremo et ultimo quandam fialam liquore mirabili tradidit sibi plenam, de qua illum instruxit vt quam primum perueniret ad boues, liquore illo eorum [h]ora perfunderet et crebris aspersionibus irroraret. In liquore enim illo hanc inesse uirtutem asseruit vt quam primum ora boum infunderentur ex illo, uelut quodam uiscoso glutino sic compacta constringerentur in unum quod eorum apertura non tam difficilis quam impossibilis esset in illis. Et sic de singulis successiue Medea lasonem diligenter instruxit quibus processibus sine modis possit ad optate uictorie gloriam peruenire. Medea igitur suis instructionibus et doctrinis sic demum finem imposuit et, data Iasoni licentia recedendi, ante diei cominantis lucis aduentum Iason in decretam sibi cameram furtiuis passibus se recepit.
Insurgente igitur roseis aurora splendoribus et sole aureo luce modica cacumina montium illustrante, Iason fictituo surgit a thalamo, et in comitiua uidelicet Herculis et suorum Oetis regis adiuit solium, in quo ipse rex iam se receperat, multorum adstantium circumdante corona. Quem ut uidit rex, illari uultu suscepit et ab eo causam aduentus sui est gestis honorificis sciscitatus. Cui lason sic intulit : « Queso, domine, ut, cum mora sit michi amodo nimium tediosa, uellem, si placet, de uestre uoluntatis licentia ad aurei uelleris bellicosa discrimina me conferre ». Cui rex : « Amice Iason, timeo ne tue iuuentutis animositas inconsulta appetere te inducat ea que tibi mortem accelerent et michi generent loquacem infamiam de discrimine casus tui. Moneo igitur te deuote vt sospes repatriare uelis antequam tot malis te subicias periturum ». Cui Iason : « Nobilissime rex, non est michi animositas sine dispensatione consilii. Et uos sine dubio in conspectu omnium eritis innocens si de me - quod absit ! -a liquid sinistrum accidat cui uoluntarie me suppono ». Cui rex : « Amice Iason, inuitus uolo tua uota perficere. Dii faueant ut a tanto discrimine incolumis eruaris ». Et sic Iason, a rege uotiua obtenta licentia, premissum se accinxit ad iter.
Erat autem iuxta insulam Colcos quedam modica insula, modico freto distans ab ipsa, in qua predictum aureum uellus erat in custodia discriminis iam narrati et ad quam parua cimba et breui remige consueuerat transmeari. Ad uicinum igitur litus Iason adueniens cimbam intrat, armis munitoriis intromissis, et solus, pro spe uictorie feruens, insertorum remorum ductu ab ipso in iam dictam modicam insulam transfretauit. In qua simul cum terram attingit, confestim a cimba prosiliens et, ab ipsa dispositis armis et rebus a Medea sibi prestitis ad salutem, confestim arma induit et securis passibus uersus aurei uelleris se dirigit arietem. Medea uero trepidantis animi excussa suspiriis sui conscendit alta palatii et ad eminentiora loca se dirigens summa speculatur a turri, a qua dilecti sui diligenter metitur transitum sed diligentius eius descen-sum in terram. Quem ut uidit arma sumpsisse et meticulosum, ut putat, accin(c)tum ad iter, fluuiales prorupit in lacrimas, quibus signa produntur amoris. Nec ualens obtemperare singultibus atque uerbis, in has uoces tenues ora sua, lacrimis irrigata circumfluis, languida sonoritate resoluit : « O amice Iason, quantis pro te uexor angustiis, quantis doloribus crucior intus et extra, dum timeo ne tu terroribus stupefactus monitus meos obliuioni6 tradideris et tue salutis obmiseris datas a me tibi necessarias disciplinas ! Quod si feceris, non immerito uereor ne quid tibi et michi, potius illud suppremum sinistrum possit accidere quare a tuis amplexibus fiam perpetim aliena. Diis tamen humiliter supplico ut te redeuntem incolumem occuli mei reuera prospiciant et de tuis processibus me totam exhilarent secundi processus ».
Inter hec autem Iason circumspectis incessibus uersus arietis custodias iter arripuit. Qui postquam uenit ad locum Martis, primo boues inspexit tam urentes flamas et in aere diffusas emittere quod celum adiacens totum ignis flagrancia rutilabat. Estus etiam et caloris feruor sic totum occupauerat locum ipsum quod Iasoni nulla poterat patere facultas ut ad boues ipsos posset accedere pre nimio caloris terrore. Sed dilecte sue factus non immemor salubrium monitorum, faciem suam, collum, et manus, et eas partes quas potuit corporis dato sibi a Medea unguento liniuit. Ymaginem etiam sibi prestitam ab eadem, collo pendentem, flammis opposuit et, perlecto scripto tot uicibus quot iam prediximus esse relegendum, ausus est ad boues ipsos accedere et cum eis prestitit finire certamen. Sicque ipsis aduersus Iasonem flamas euomentibus in-cessanter, exustum est scutum eius a flammis et eius lancea, crepitantes digesta per ignes, nebulosum exalauit in fumum. Et uere Iason uitam mediis finiuisset in ignibus nisi datum liquorem in ora boum crebris aspersionibus infudisset, quo perfuso uaporancium ora boum quasi ferreis catenantur ex seris et uelut uiscosi glutinis compagine indiuidue sunt astricta. Tunc cessauit illico flammarum emissio et boum letifer igneus uomitus illico fuit digestus. Reducto igitur aere, euanescentibus flammis, ad sue humiditatis nature descensum, inualescit Iason et multa animositate repletus ualidas ad stupefactorum boum cornua manus extendit. Sicque areptis cornibus huc illuc temptat transducere boues ipsos ut sentiat si calcitrosi repugnents uel si, eius imperio facti flexibiles, humiliter obsecundent. Qui uelud exanimes, eius parentes arbitrio ad recalcitrationis ceruicosa rebellia insurgere non attemptant. Quare Iason iugum et aratrum iugo iugaliter so(c)iatum eorum humeris secura diligentia imponit et nectit et urgentibus stimulis boues ipsos arare coegit, non contendentes ad imperium aratoris. Sicque, uersata gleba, latus campus crebris concauatur in cellulis, crebris sulcis sursum uersum describentibus cellas ipsas. Et bobus ipsis versato derelictis in campo, Iason festinus et audax se dirigit ad draconem. Quem postquam draco ad se venientem inspexit, multiplicatis sibilis in sonoritate vocis horribilis, repercussum aerem similes echonizare coegit in uoces et crebris ictibus fumosas flamas emittens uicinum aerem calida et estuanti rubricatione colorat et dum linguam leuibus reuolutionibus trahit et retrahit, pluuialibus aspersionibus letifera uenena diffundit. Iason autem intrepidus ad ordinatas Medee se uertens protinus disciplinas, viridis lapidis anulum quem susceperat a Medea in lumina draconis obiecit. Cuius fulgore stupefactus draco cessauit flamas emittere et circumgirando caput et collum huc illuc, uellut factus exanimis, fulgorem lapidis pre multa stupefactione uitare contendit. Hic lapis reperitur in Yndia, ut scripsit Ysidorus, quem nos smaragdum uulgariter appellamus. Huius uirtus lapidis sine dubio talis est ut obiectus in lumina cuiuslibet ueneniferi animalis, serpentis uel eius similis uel eius qui bufo in Sicilia uulgariter nuncupatur, si eius aspectui cum aliquo fuste uel calamo incommutabiliter opponatur, non per longam horam poterit venenosum animal tollerare quod in eius aspectu non deficiat iam
extinctum. Sed lapis ipse non eximitur impunis a dampno, cum, extincto uenenoso cui opponitur animali, totus minimas confringatur in rimas. Huius radio uiridanti drachonem ipsum letifere stupefactum animosus Iason confestim appetit ense nudo, crebris ictibus
ictus accumulat, quos ueluti innocuos dure draconis squame colidunt. Infatigabilis igitur Iason propterea non cessat ab ictibus, uelut durus malleus in incude, et tamdiu renouatis ictibus ipsum impugnat quod draco, tollerare non ualens crebras et duras impugnationes ipsorum, longe distensus in campo letiferum emittit spiritum, qui super adiacentem aerem letiferis aconitis infecit.
Quem postquam Iason uidit extinctum, Medee magisteria ad propriam iam reducens memoriam, impiger appetit et caput eius a collo trucidanti mucrone diuisit. A cuius faucibus euulsis dentibus, ipsos continuo per sulcos factos inseruit in arato campo dudum a bobus. Ex quorum semine nascuntur statim milites inauditi, dum ex tali segete milites prodeunt, confestim ad arma sequentes, qui irruentes protinus in seipsos letiferis uulneribus se impugnant.
Durum ergo committitur prelium inter fratres terrigenas et obscurum, cum distinctis ad bellum non irruant acciebus nec se petant utpote diuisi per partes, sed turbulentis aspectibus alter alterum trucidare contendat, cum nec demum eorum fuerit aliquis qui uictor extiterit, cum multis et mutuis uulneribus inter se deciderint interempti. Mathematice igitur artis incantationibus contrariis artificiorum ministeriis omnino detersis, dracone predicto morti tradito, necnon ex eius dentium semine natis fratribus morte sublatis, bobus ipsis factis ueluti semiuiuis, Iason, a discrimine periculorum eorum auulsus, curiosa solicitudine sua scru(t)atur in mente que facta sunt et siqua facienda sibi supersint in consumatione ipsius negocii studiosius contemplatur. Et cum omnia percipit iam esse consumpta, animosus et ilaris lentis passibus ad aurei uelleris se dirigit arietem. In quo dum nullam inuenisset rebellionis auda(c)iam, arreptum cornibus iugulo morti tradidit et suo aureo spoliat uestimento, grates exinde diis reddens, per quos cum uictorie gloria et absque sue detrimento persone est predictum uellus aureum consequtus.
Ditatus igitur Iason aureis spoliis, ad insule litus letus accelerat, cymbam intrat, et remorum ductu se contulit ad maiorem insulam.
In cuius litore ipsum Hercules predictus et eius sociie desiderabiliter expectabant. Hunc igitur postquam descendit in terram cum multa ilaritate suscipiunt et de eius incolumitate diis humiles grates reddunt, cum eum sospitem numquam habere putassent. Iason. autem cum eisdem ad regis Oetis regiam se contulit. Et ut peruenit ad eum, rex Oetes eum fictitia iocunditate recepit. Nam inuidit sibi de tanta uictoria et doluit de seipso tantis diuitiis spoliato. Quem iuxta se sedere iussit Oetes quod velit uulgus mo(n)strum aurei uelleris inspecturum. Miratur in ipsius uelleris aspectu uulgus sed potius admiratur de tanta uictoria Iasonis quomodo potuisset statuta deuincere dei Martis.
Medea uero gratis exillarata successibus uisura Iasonem demum accedit. Cui, si licuisset, in aspectu multorum multa per oscula blandimenta dedisset, et rege mandante iuxta Iasonem quasi pudibunda consedit. Quem Medea tenui sono uocis furtiuis uerbis alloquitur ut veniente noctis umbraculo securus ad eam accedat. Quod Iason se desiderabiliter impleturum humili et submissa uoce respondit. Noctis igitur tenebris toto orbe diffusis, Iason Medee peruenit ad cameram, ea mediante thalamum intrat, et ambobus in thalamo uoluntarie constitutis, post multa uoluptatis solatia tandem de recessu comuni et preparatione ad recessum multa inter se unanimiter contulerunt. Sicque ad Medee suasum Iason in Colcos per unius mensis spatium moram traxit. Demum uero temporis opportunitate captata, Iason et socii cum Medea ab eadem insula furtiue recedunt, a rege Oete licentia non petita...
Quid ultra ? Applicuit Iason cum Hercule et aliis eorum comitibus cum Medea in portu Thesalie sanus et ilaris. Quos omnes rex Pelleus, de Iasonis incolumitate turbatus intrinsecus, sui tamen cordis celans angustias, ylari uultu suscepit, et preponere Iasonem regno suo iuxta promissa sibi dudum ab eo, licet inuitus, prodigaliter non negauit. Iason uero suscepti uituperii a Laumedonte rege memoriter non oblitus, habitam de aureo uellere tam gloriosam uictoriam parum curans, postponens etiam tamquam ingratus quicquid promissione agere debuit in Medea, nec regni Thesalie prepositione contentus, in uindictam et ultionem Laumedontis regis animum curiosum erexit... |