[89] Sed uideo te totum in illa haerere tabula, quae Troiae halosin ostendit. Itaque conabor opus uersibus pandere : Iam decuma maestos inter ancipites metus Phrygas obsidebat messis, et uatis fides Calchantis atro dubia pendebat metu, cum Delio profante caesi uertices Idae trahuntur, scissaque in molem cadunt robora, minacem quae figurarent equum. Aperitur ingens antrum et obducti specus, qui castra caperent. Huc decenni proelio irata uirtus abditur, stipant graues recessus Danai et in uoto latent. O patria, pulsas mille credidimus rates solumque bello liberum: hoc titulus fero incisus, hoc ad fata compositus Sinon firmabat et mendacium in damnum potens. Iam turba portis libera ac bello carens in uota properat. Fletibus manant genae, mentisque pauidae gaudium lacrimas habet. Quas metus abegit. Namque Neptuno sacer crinem solutus omne Laocoon replet clamore uulgus. Mox reducta cuspide uterum notauit, fata sed tardant manus, ictusque resilit et dolis addit fidem. Iterum tamen confirmat inualidam manum altaque bipenni latera pertemptat. Fremit captiua pubes intus, et dum murmurat, roborea moles spirat alieno metu. Ibat iuuentus capta, dum Troiam capit, bellumque totum fraude ducebat noua. Ecce alia monstra: celsa qua Tenedos mare dorso repleuit, tumida consurgunt freta undaque resultat scissa tranquillo minor, qualis silenti nocte remorum sonus longe refertur, cum premunt classes mare pulsumque marmor abiete imposita gemit. Respicimus: angues orbibus geminis ferunt ad saxa fluctus, tumida quorum pectora rates ut altae lateribus spumas agunt. Dat cauda sonitum, liberae ponto iubae consentiunt luminibus, fulmineum iubar incendit aequor sibilisque undae tremunt. Stupuere mentes. Infulis stabant sacri Phrygioque cultu gemina nati pignora Lauconte. Quos repente tergoribus ligant angues corusci. Paruulas illi manus ad ora referunt, neuter auxilio sibi, uterque fratri; transtulit pietas uices morsque ipsa miseros mutuo perdit metu. Accumulat ecce liberum funus parens, infirmus auxiliator. Inuadunt uirum iam morte pasti membraque ad terram trahunt. Iacet sacerdos inter aras uictima terramque plangit. Sic profanatis sacris peritura Troia perdidit primum deos. Iam plena Phoebe candidum extulerat iubar minora ducens astra radianti face, cum inter sepultos Priamidas nocte et mero Danai relaxant claustra et effundunt uiros. Temptant in armis se duces, ceu ubi solet nodo remissus Thessali quadrupes iugi ceruicem et altas quatere ad excursum iubas. Gladios retractant, commouent orbes manu bellumque sumunt. Hic graues alius mero obtruncat, et continuat in mortem ultimam somnos; ab aris alius accendit faces contraque Troas inuocat Troiae sacra".
Mais je vous vois tout absorbé par ce tableau où la ruine de Troie est représentée : je vais donc essayer en vers une démonstration du sujet.
Les Grecs assiégeaient Troie, et le dixième été |
Traduction de Nisard (1842)